Veel schoonheid die ons is overgeleverd danken we aan hartstochtelijke verzamelaars. Vaak zijn het deze private collecties die aan de basis liggen van de grote musea die we vandaag kennen – van uitpuilende Kunstkammern vol exotische objecten tot zorgvuldig samengestelde schilderijen-, boeken- en muziekcollecties van koningen, bisschoppen en vooraanstaande burgers.

Aan museale en muzikale collectievorming ligt een vraag ten grondslag: wat willen we ons herinneren en wat niet? De redenen om muziek vast te leggen zijn doorgaans niet alleen esthetisch, maar ook politiek en diplomatiek van aard, zoals het luxueuze Koorboek van Margaretha van Oostenrijk bewijst. Veel gebundelde muziek ontstond in de negentiende eeuw, waar Bach, Händel en andere componisten werden opgevoerd als helden van de nieuwe Europese natiestaten.

Tijdens deze festivaleditie brengen we een ode aan de verzamelwoede. We geven toe aan de zoete waanzin om integralen uit te voeren – met alle noten van de familie Forqueray, de complete werken van Louis Couperin of Das wohltemperierte Klavier van Bach, dat we van de eerste tot de laatste maat laten horen. Ook de collectie vioolmuziek van het Minoritenconvent mag klinken, of de kamermuziek van Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn, aartsbisschop van Salzburg. Sommige componisten gingen bovendien zelf aan het verzamelen, zoals de familie Bach met hun eigenste Altbachisches Archiv, dat Johann Sebastian zo koesterde.