2024: Sevilla / 23 aug - 1 sep
Het Festival Oude Muziek 2024 is helemaal gewijd aan de muziekcultuur van Sevilla. We laten de geestelijke muziek horen van de grootheden Morales, Guerrero, Peñalosa en Victoria, en werpen een blik op de barokke muziek die daarop volgt. We kijken ook naar de periode daarvoor, naar de tijd waarin christenen, moslims en joden in relatieve harmonie samenleefden. En we vergeten niet dat Sevilla de poort vormde naar wat Europeanen toen zagen als een nieuwe wereld vol kansen. Na de val van Granada in 1492 gaf Mohamed XII, de emir van Granada, zich over aan de Katholieke Koningen Ferdinand II van Aragon en Isabella van Castilië, waarmee een einde kwam aan 780 jaar Moors regime in de regio. In datzelfde jaar zeilde Columbus – zijn pronkgraf staat in de kathedraal van Sevilla – over de Atlantische Oceaan en bereikte hij de Caraïben. De route naar een enorm wingewest lag open en het Westen zou uit de gekoloniseerde gebieden onmetelijke rijkdommen halen, met Sevilla als belangrijkste haven.
We presenteren muziek rond de moeilijke kwesties van geloof, ras, macht en conflicterende culturen in het kader van de geschiedenis van Sevilla. Dichter bij onze tijd, vergeten we zeker niet de uitvinding van een exotisch, prentkaart-Andalusië tijdens het Franco-regime, en het gelijktijdige ontstaan van ‘nationale Spaanse muziek’ via ‘geleerd repertoire’ (oude muziek) en ‘folkloristische tradities’ (flamenco).
2025: Museumkunst! / 29 aug - 7 sep
Ondanks de oudemuziek-controverses, opgestookt door Richard Taruskin (Text and Act) en Lydia Goehr (The Imaginary Museum of Musical Works), gaat de oudemuziekbeweging nog steeds prat op haar relatie met een zeker idee van historische authenticiteit.
Opvallend is dat we daarbij gefixeerd zijn op esthetische details, terwijl we de functie van muziek compleet vergeten. Huismuziek – kamermuziek voor amateuruitvoeringen thuis of in tavernes – wordt op het concertpodium geplaatst, gespeeld door professionals. Religieuze muziek verhuist van de sacrale ruimte naar de concertzaal en verschuift van liturgische functionaliteit naar onbestemde zingeving. Oude muziek anno nu is, met andere woorden, functioneel anachronistisch. Ook als we Machauts Messe de Notre-Dame uitvoeren in een vroeggotische kerk, reduceren we het tot museumkunst.
Dit festival gaat deze lastige kwestie te lijf. Een belangrijke invalshoek is de ruimte waarin muziek werd en wordt geconsumeerd. Architectuur is essentieel bij het sturen van verwachtingen en gedrag van toehoorders. Daarom bevragen we concertvormen en -plekken, en experimenteren we met formats, ruimtes en vormen van interactie: binnen en buiten, intiem en grootschalig, historisch en modern. We betrekken het boeiende veld van de psycho-akoestiek in onze bevindingen.