Kunstwerk van de dag
Met het Kunstwerk van de Dag verbinden we dagelijks een kunstwerk aan een van de concertprogramma’s. Soms ligt de link voor de hand, soms is deze verrassend of onverwacht. Met vandaag: The Soul of the Rose van John William Waterhouse (1908)
Waterhouse schilderde dit werk in 1908, maar het spreekt nog altijd tot de verbeelding. We zien een jonge vrouw die zich over een tuinmuur buigt om aan een roos te ruiken. Haar ogen zijn gesloten, haar gezicht bijna tegen de bloem gedrukt. Het lijkt alsof ze helemaal opgaat in dat ene, intieme moment. De rijke plooien van haar jurk, het warme baksteen van de muur en de weelderige begroeiing versterken de indruk dat dit een besloten wereld is: een plek waar de buitenwereld even niet bestaat. Het schilderij vangt een mengeling van verlangen, schoonheid en een vleugje melancholie. De roos is hier niet zomaar een bloem, maar een symbool van het ongrijpbare – liefde, herinnering, misschien zelfs verlies.
Diezelfde roos duikt eeuwen eerder al op in de literatuur en muziek van de middeleeuwen. Denk aan Le Roman de la Rose, een beroemd allegorisch gedicht waarin de zoektocht naar de roos gelijkstaat aan de zoektocht naar liefde. Tijdens het concert Contre le Temps – De kus van de roos, op 3 september in de Pieterskerk, brengen zangers en instrumentalisten die wereld tot leven. Zij zingen polyfonie en poëtische liederen uit de veertiende eeuw, waarin de roos steeds weer symbool staat voor verlangen en hartstocht, maar ook voor het onbereikbare ideaal.
Zo ontmoeten schilderkunst en muziek elkaar over de eeuwen heen. Waterhouse geeft ons een verstild moment van één vrouw en één bloem; de musici van Contre le Temps laten horen hoe datzelfde beeld in de middeleeuwen klonk, in muziek en poëtische taal. Samen vertellen ze een tijdloos verhaal: hoe een eenvoudige roos de sleutel kan zijn tot de diepste gevoelens van de menselijke ziel.
