We zijn aan het einde van de tentoonstelling. U heeft slechts een klein voorproefje, een amuse, gehad van de wereld van de achttiende-eeuwse Europese acteur: de beelden, de mimiek, de houdingen en de passies.

De lichamelijke aard van het acteren maakte het tot een onderwerp voor commentaar en discussie onder filosofen, schilders, toneelschrijvers en musici uit die tijd. Zo moedigde de Duitse componist Johann Mattheson (1681-1764)componisten in zijn handboek Der vollkommene Capellmeister van harte aan om zich te verdiepen in de acteerkunst. Hij merkte ook op dat Franse en Italiaanse zangers echt leken te voelen waarover ze zongen, en dat ze daardoor bij het publiek hevige passies konden opwekken.

Nu we de kracht, de verscheidenheid en veranderlijkheid van de passies hebben gezien, laten we twee vragen bij u achter: hoever zijn we vandaag de dag bereid te gaan als het gaat om het oproepen van gevoel in de uitvoering van oude muziek? En hoeveel wilt u als publiek aanvaarden?